کنکاش، پری

پری، در ادامۀ همان راهی قرار دارد که دیگر انسان‌های جستجوگرِ معنا برای رسیدن به پاسخی از جنس رمز و رازند و در پی سری می‌گردد تا از سرشت سوگ‌ناکِ طبیعت پرده بردارد؛ او آن‌چنان دچار دلهره و اضطراب است که گویی از این اضطراب خواهد مرد؛ او به دنبال یک جهش است، جهشی مافوق توان خویش، پیش از او برادر بزرگ‌ترش (اسد) این مسیر را پیموده است و درنتیجه نسبت و قرابتی که بین خود و هستی پیدا می‌کند چیزی نیست جز مرگ.

برادر دیگر(صفا)، به همان سمت و سو می‌رود اما قدری آهسته‌تر. او عاشق نوشتن است؛ او زیبایی دنیا را در رخ دختربچۀ همسایه می‌بیند، اما در مجموع او نیز در حیرانی غوطه‌ور است.

برادر دیگر(داداشی) محصول تکامل دوره‌های پیشین است. او برآیند تمام نیروهای متشکل گذشته و حال است؛ او نقطۀ ثقل زمین و هواست؛ او حکیمی است جوان، خردمندی از جنس نسل امروز. داداشی سعی می‌کند پاسخ تمامی مجهولات، سرگشتگی‌ها، اضطراب‌ها و دلهره‌ها را حداقل به هم‌نسل خود بدهد. او دریافته است و به عبارت دیگر به این تعادل رسیده است که دیگر فرقی بین آموزه‌های بزرگان ادیان، عارفان و فیلسوفان قائل نیست؛ او خردمندانه در پی گرفتن چراغ از دست‌های پاک و راستین است.

در انتها توصیه می‌کنم برای درک بهتر مفاهیمی از قبیل دلهره و اضطراب و نیز شناخت بهتر ذهن فلسفی کارگردان خوش‌نام این فیلم "داریوش مهرجویی"، با آرا و عقاید فیلسوف سرشناس دانمارکی سورن کیرگارد، با خواندن آثار وی به‌خصوص «ترس و لرز» بیش‌تر آشنا گشته تا از دیگر آثار این کارگردان نامی بهره بهتری ببریم.

بابک محمدی